برخی از رویدادها و امتیازاتی که به عنوان فضائل امام علی(ع) شمرده شدهاند، عبارتند از:
ازدواج با حضرت زهرا: از فضایل اختصاصی امام علی(ع) را ازدواجش با دختر پیامبر دانستهاند که بهدستور خداوند انجام شد.[۹۳] گفتهاند اگر علی(ع) نبود، برای فاطمه(س) همتایی وجود نداشت.[۹۴]
مولود کعبه: مولود کعبه بهمعنای زادهشده در کعبه، به ماجرای تولد امام علی(ع) در کعبه اشاره دارد که از فضایل اختصاصی او بهشمار میرود.[۹۵]
لقب امیرالمؤمنین: بهمعنای امیر، فرمانده و رهبر مسلمانان، لقبی است که بهاعتقاد شیعیان به حضرت علی(ع) اختصاص دارد. بهباور شیعیان، این لقب نخستین بار در زمان پیامبر اسلام برای علی بن ابیطالب بهکار رفته است[۹۶] سید ابن طاووس، محدث شیعه در قرن هفتم، در کتاب الیقین باختصاص مولانا علی بإمره المؤمنین، با اتکا به ۲۲۰ حدیث از منابع اهلسنت، لقب امیرالمؤمنین را مختص امام علی(ع) دانسته است.[۹۷]
سدّالاَبواب: بهمعنای مسدودکردن درها، به واقعهای اشاره دارد که طی آن، پیامبر اسلام بهفرمان خدا دستور داد جز درِ خانه امام علی(ع)، درِ همه خانههایی که به مسجدالنبی باز میشدند، مسدود شود.[۹۸]
برادری با پیامبر(ص): پیامبر(ص) پیش از هجرت به مدینه، میان مهاجران، عقد اخوت برقرار کرد. همچنین در مدینه میان مهاجران و انصار عقد اخوت بست و هر دو بار میان خودش و امام علی(ع) عقد اخوت برقرار کرد و علی را برادر خود خواند.[۹۹]
اولین مسلمان: براساس اعتقاد شیعه و برخی از دانشمندان اهلسنت، امام علی(ع)، اولین مردی است که به پیامبر ایمان آورد.[۱۰۰]
ابلاغ آیات برائت: بهگزارش تفسیر نمونه تقریباً تمام مفسران و مورخان اتفاقنظر دارند هنگامی که آیات نخستین سوره توبه نازل شد و پیمانهایی را که مشرکان با پیامبر اسلام(ص) داشتند، لغو کرد، پیامبر(ص) نخست ابلاغ این فرمان را برعهده ابوبکر گذاشت تا هنگام حج در مکه برای عموم مردم بخواند؛ اما سپس آن را از او گرفت و به علی(ع) داد و حضرت علی(ع) در مراسم حج به مردم ابلاغ کرد.[۱۰۱] این واقعه در منابع اهل سنت نقل شده است.[۱۰۲]
خاتمبخشی: منظور از خاتمبخشی، ماجرایی است که در آن امام علی(ع) در رکوع نماز، انگشتر خود را به فقیر بخشید. این واقعه در کتب روایی شیعه و سنی نقل شده است.[۱۰۳]
ردّ الشمس: در این واقعه، بهدعای پیامبر اسلام(ص)، خورشید که در حال غروب بود، به عقب بازگشت تا حضرت علی(ع) نماز عصرش را بخواند.[۱۰۴] همچنین بنا به نقل شیخ مفید، در زمان حضرت علی(ع)، در یکی از جنگها تعدادی از لشکریان نماز عصرشان را نخوانده بودند که با دعای حضرت علی(ع) خورشید برگشت.[۱۰۵]